سلیم غفوری با انتقاد از اطلاعات قطره چکانی در خصوص شرایط مردم شهرهای «نُبُل» و «الزهرا» گفت:اگر این اتفاقات و ظلم‌ها برای رژیم صهیونیستی اتفاق می‌افتاد آیا یهودیان دنیا و رسانه‌های‌شان این‌گونه سکوت می‌کردند؟!
سلیم غفوری مدیر مرکز مستندسازی «میثاق» در گفت‌وگو با خبرنگار سینمایی خبرگزاری فارس در ارتباط با لزوم ثبت تصویری اتفاق‌های غیرانسانی به وجود آمده در شهرک‌های «نُبُل و الزهرا» گفت: باید بپذیریم که در ارتباط با رسانه‌ای کردن آنچه که در شهرک‌های «نبل و الزهرا» و برخی از شهرک‌های دیگر از این دست که در محاصره شدید تکفیری‌ها قرار دارند کم‌کاری صورت گرفته است.
*هرچه سریعتر ظلم وارده بر مردم «نُبُل و الزهرا» را مخابره کنیم
وی در ادامه افزود: این کم‌کاری دلایل متعددی دارد که می‌توان آنها را بررسی کرد و هر چه سریعتر در بخش‌هایی که می‌توان اقدامات لازم صورت بگیرد انجام شود تا بتوانیم ظلمی را که به مردم ساکن در این شهرک‌ها شده است به مردم جهان مخابره کنیم.
*اطلاعات «نُبُل و الزهرا» قطره چکانی است/ جلوگیری از بدیهی‌ترین امکانات توسط تکفیری‌ها
او همچنین گفت: اطلاعات موجود در ارتباط با شهرک‌های محاصره شده توسط تکفیری‌ها و به خصوص دو شهرک «نبل و الزهرا» آنچنان کم است که می‌توان از این اطلاعات به عنوان اطلاعات قطره‌چکانی یاد کرد.بیش از 4 سال است که این شهرک‌ها در حصر تکفیری‌ها هستند و این گروه از رسیدن قدیمی‌ترین امکانات اولیه برای زندگی کودکان
* اگر ساکنان «نُبُل و الزهرا» صهیونیست ها‌بودند رسانه‌های جهان باز سکوت می‌کردند
غفوری در ادامه با اشاره به اینکه سایر رسانه‌های جهان نیز از صحبت درباره اتفاقات به وجود آمده درباره شهرک «نبل و الزهرا» پرهیز می‌کنند، اظهار داشت: جالب است که گروه‌ها، NGOها و سازمان‌های بین‌المللی که همواره درباره حقوق بشر و بیان آن به انواع مختلف تلاش می‌کنند در ارتباط با اتفاقاتی که بر مردم مظلوم و بی‌دفاع «نبل و الزهرا» می‌گذرد سکوت کرده‌اند، گویا چنین مناطقی وجود ندارد. اگر این اتفاقات و ظلم ها برای رژیم صهیونیستی اتفاق می‌افتاد آیا یهودیان دنیا و رسانه های‌شان این‌گونه سکوت می‌کرند؟!
*اگر مردم «نُبُل و الزهرا» شیعه نبودند و این ظلم به آن ها می‌شد!
این مستندساز در ادامه افزود: اگر مردمی که در شهرک‌های «نبل و الزهرا» زندگی می‌کردند از مخالفین رژیم فعلی سوریه بودند، تمام رسانه‌ها و گروههای غربی و هم‌پیمانانشان به سرعت آن را رسانه‌ای می‌کردند اما تنها به این دلیل که افراد ساکن در این شهرک‌ها را شیعیان و همچنین مدافعین رژیم فعلی سوریه تشکیل داده‌اند تمام رسانه‌های غربی که ادعای حقوق بشر را دارند و خود را از مدافعین اصلی این امر می‌دانند سکوت کرده‌اند.
وی در ادامه گفت: همان اطلاعات قطره‌چکانی که در ابتدا به آن اشاره کردم توسط ساکنین شهرک‌ها رسانه‌ای شده است. آنها در این زمینه هم به کمترین امکانات رسانه‌ای خود اکتفا کرده‌اند. اما در حقیقت همین اطلاعات کم نمی‌تواند در سطح جهانی به صورت بسیار محکم دیده شود.
*در شرایط کنونی ثبت تصویری اتفاقات «نُبُل و الزهرا» یک ضرورت است
او در ارتباط با لزوم ثبت تصویری اتفاقات به وجود آمده در شهرک‌های «نبل و الزهرا» گفت: کسی نمی‌تواند لزوم ثبت تصویری ظلم‌هایی که بر مردم این شهرک‌ها می‌شود را انکار کند و همواره این اعتقاد وجود دارد که باید در این رابطه مستند بحران وارد عمل شود و ساخت مستند در این زمینه در شرایط کنونی یک ضرورت جدی است ارگان‌هایی همچون مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی، رسانه ملی و ... به جد باید در ارتباط با ساخت مستند بحران در این زمینه برنامه‌ریزی داشته باشند و آنها را عملی کنند. ظلم وارده به مردم شیعه «نبل و الزهرا» آنقدر زیاد است که با اندک کار رسانه‌ای که خودشان انجام می‌دهند نمی‌توان حق مطلب را ادا کرد.
غفوری گفت: همواره افرادی بودند که تلاش داشتند تا به شهرک‌های «نبل و الزهرا» ورود پیدا کنند و محاصره را بشکنند اما فی‌الواقع این اتفاق نیفتاده است. جدا از اینکه ساخت مستند در این حوزه بسیار مهم است باید بپذیریم در صورت فراهم شدن شرایط مشکلات دیگری در هنگام ساخت مستند بحران وجود دارد که گاهی آن را با مشکل مواجه می‌کند اما این موضوع ارتباطی به وظیفه مدیران و رسانه‌ها در ارتباط با گام برداشتن در این مسیر ندارد.
*مصاحبه تلفنی با مردم «نُبُل و الزهرا» کمک می‌کند
وی در پایان در پاسخ به این پرسش خبرنگار سینمایی خبرگزاری فارس، مبنی بر اینکه با توجه به محاصره شدید این شهرها چگونه می‌توان به رسانه‌ای شدن اتفاقات کمک کرد، گفت: ابتدا باید بگویم حداقل کاری که می‌توان در این زمینه انجام داد این است که همان اخبار اندکی که در ارتباط با مردم این شهر و حال و روزشان کرد این است که آنها را بازنشر کنیم.روزنامه‌ها، خبرگزاری‌ها، رسانه ملی و ... می‌توانند در این بازنشر و دیده شدن همین اخبار اندک در سطح جهانی نقش بسیار مهمی را ایفا کنند. راه حل دیگری که به ذهنم می‌رسد این است که بتوانیم با مردم همان شهر حداقل به صورت تلفنی تماس بگیریم و گفت‌وگو کنیم.
